Η απώλεια ενός νέου ανθρώπου είναι πάντα θλιβερό γεγονός, που προκαλεί
οδύνη και απαιτεί σεβασμό.
Στην απώλεια ενός στελέχους, πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας εν ώρα
καθήκοντος-εν ώρα μάχης αποτυπώνεται η επικινδυνότητα της αποστολής
τους (των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας), αλλά και ταυτόχρονα η εκ
μέρους τους απολύτως συνειδητή αποδοχή της.
Αυτό δείχνει, εκτός των άλλων, το θάρρος, το πνεύμα ηρωϊσμού και την
ανάληψη επιτέλεσης πατριωτικού καθήκοντος.
Ο Μάριος-Μιχάλης Τουρούτσικας «απογειώθηκε», για «να πετάξει» και να
συναντήσει τους άλλους πεσόντες εν ώρα καθήκοντος Αρκάδες, και όχι
μόνον, αεροπόρους.
Όλοι τους, με τη στάση ζωής τους, μας υποδεικνύουν το χρέος για την
προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας
της πατρίδας.
Αγαπητέ Μάριε-Μιχάλη,
Θα λείψεις σε όλους, για όσους «πετούσες» και θυσιάστηκες, στους
αγωνιστές της ζωής, στους ξωμάχους-στους αγρότες, στους κτηνοτρόφους,
στους ψαράδες, στους επαγγελματίες, στο λαό μας, όπως είχες αναφέρει σε
ανάρτησή σου.
Κυρίως θα λείψεις στην οικογένειά σου, με την οποία συνδέομαι με ιδιαίτερη
σχέση επί πολλά χρόνια.
(Θα λείψεις) στους γονείς σου, τον Κώστα και τη Σταυρούλα, στα αδέλφια
σου, στον παππού και στη γιαγιά σου.
Κουράγιο, δύναμη και αντοχές Κώστα και Σταυρούλα, Γιάννη, Τάσο, Μιχάλη,
Παναγιώτα.
Αθάνατος !
