Αποχαιρετούμε ένα Αληθινό Λεβέντη της Γορτυνίας. Γειά σου Παληκάρι μας«Γούτο» Στούγιο.
Με σφιγμένη την καρδιά μου ακόμα από το άκουσμα της είδησης του θανάτου σου και με πόνο ψυχής Γούτο μου βιώνω την απώλειά σου. Ένιωσα την ανάγκη να γράψω δυο λόγια από τα εσώψυχά μου για σένα. Σαν κατευόδιο σε ένα δικό μας άνθρωπο, ένα Αληθινό Λεβέντη της Γορτυνίας μας.
Δεν ξέρω πως μπορώ να χωρέσω σε μια κόλλα χαρτί την αγάπη μου για σένα και τον θαυμασμό μου, για όλα όσα είσαι.
Η δύναμη της ψυχής σου πρότυπο για όλους μας. Ο ακέραιος χαρακτήρας σου και η παρρησία σου, φάρος για όλους μας. Η δύναμή σου και η ευαισθησία σου για όλα όσα πέρασες στη ζωή σου και ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θα αντηχεί στο Τουμπίτσι μας και στη Γορτυυνία μας αιώνια η φωνή σου. Η αθυροστομία σου, ο τρόπος που περιέγραφες τη ζωή και τα δρώμενά της. Η στεναχώρια σου για την αδικία στον τόπο μας, η αγάπη σου για τα παιδιά σου, η μαγκιά σου.
Γούτο μου, εγώ σαν άνθρωπος θα κουβαλώ πάντα στην ψυχή μου υποχρεωμένος κι ευλογημένος την δική σου εντολή και την δική σου ευχή, που συμπορεύτηκες μαζί μου.
Έχοντας και οι δυο την ίδια φλόγα για τον τόπο μας που ερημώνει, και ειδικά για τα χωριά τα δικά μας. Στο αληθινό πατριωτικό σου βλέμμα, στην κοσμοθεωρία σου, είδα κι εγώ τον δικό μου εαυτό.
Αγαπημένοι Πατριώτες και πατριώτισσες ο ¨Γούτος μας» σήμερα αφήνει σε όλους μας παρακαταθήκη την ζωή του όλη. Τον προσωπικό του Γολγοθά για την απώλεια της λατρεμένης του κόρης και την περιπέτεια της υγείας του.
Σαν εντολοδόχος σε όλους εμάς πως ο αγώνας μας για τη ζωή οφείλει να είναι διαρκής. Και ειδικά για τα χωριά μας σαν εντολή να μην τα αφήσουμε να διαλυθούν.
«Γούτε μου» δυστυχώς από παιδί δεν μου αρέσει καθόλου να παρίσταμαι σε κηδείες και γι’ αυτό συγχώρα με που δεν θα σου πω το τελευταίο αντίο δια ζώσης. Να είσαι όμως βέβαιος πως στην ψυχή μου, θα λαμπυρίζει διαρκώς και η δική σου ψυχή. Και στο δικό μου βλέμμα από δω καις το εμπρός και το δικό σου βλέμμα. Στον λόγο της αντρικής μου τιμής, δεν θα πάψω ποτέ να αγωνίζομαι για όλα όσα μας έκαναν συνοδοιπόρους σε ένα ρομαντικό αγώνα για την Γορτυνία μας. Πριοχτές σαν μια φευγαλαία σκέψη εκεί που περπατούσα αναρωτήθηκα «Που να ναι ο Βασίλης ο Γουτος μας!!!» και έφερε στο μυαλό μου τη λεβέντικη φυσιογνωμία σου!!!
Στην οικογένεια σου θέλω να εκφράσω τα βαθύτατα συλλυπητήρια μου. Και είμαι βέβαιος πως η ψυχή σου θα ανταμώσει την κόρη σου που λάτρευες.
Μέσα στα συναισθήματά μου που πλημμυρίζουν την ψυχή μου και στα δάκρυα που κυλούν στα μάτια μου επίτρεψέ με να σου πω μόνο το εξής Καλό Ταξίδι Αγαπημένε Γούτε. Η συνύπαρξή μας στον κόσμο μας θα είναι πάντα ευλογία για όλους εμάς που είχαμε την τιμή να σε γνωρίσουμε. Η αγάπη μας δεν χωρίζεται ποτέ.
Καλή αντάμωση και χαιρετισμούς σε όλους τους Τουμπιτσαίους και στη Μάνα μου τη Χαίδω
Με αγάπη και απέραντη συγκίνηση
Μίλτος Λύτρας
