Η ΚΟΒ Μεγαλόπολης του ΚΚΕ με θλίψη αποχαιρετά το σ/φο Μαρίνο Βόμβα που έφυγε
από τη ζωή στις 26 Απρίλη 2021 σε ηλικία 97 χρόνων, από τα οποία 80 χρόνια μέλος
του ΚΚΕ. Κηδεύτηκε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, σε στενό
οικογενειακό κύκλο, λόγω των περιοριστικών μέτρων για το κορονοϊό.
Ο σ. Μαρίνος Βόμβας γεννήθηκε το 1923 στην Αγία Μαρίνα Λέσβου και μπήκε στην
αντίσταση από τις πρώτες μέρες της γερμανικής Κατοχής. Το Μάρτη του 1942 πέρασε
στη Μ. Ασία και από εκεί στη Μέση Ανατολή, όπου κατατάχθηκε στην εκεί μονάδα του
Ελληνικού Στρατού. Συμμετείχε στην ηρωική ΑΣΟ – Αντιφασιστική Στρατιωτική
Οργάνωση – και στο κίνημα της Μέσης Ανατολής, συνελήφθη και οδηγήθηκε στις
φυλακές, πρώτα στο Ναμπλούς της Παλαιστίνης και μετά στο Κεμπέιτ του Σουδάν.
Από εκεί επέστρεψε στη Λέσβο στα τέλη του 1945 δούλεψε στην παρανομία,
συνελήφθη και καταδικάστηκε δις εις θάνατο από το στρατοδικείο Μυτιλήνης.
Ακολούθησε το δρόμο των διώξεων, των βασανιστηρίων, της Μακρονήσου, των
φυλακών της Κέρκυρας και Αβέρωφ.
Στις φυλακές και στις εξορίες κράτησε αλύγιστη στάση και μαζί με τον αγώνα για
την επιβίωση, διάβαζε πολύ, έμαθε 3 ξένες γλώσσες και εμβάθυνε στην Αρχαία
Ελληνική Γραμματεία.
Γράφει ο σ. Βόμβας στο βιογραφικό του, που παρέδωσε πριν ένα χρόνο στο κόμμα
για τις συνθήκες στις φυλακές της Κέρκυρας «εκείνο που μας κράτησε όρθιους εκεί,
ήταν οι εντολές του Κόμματος του σ. Νίκου Ζαχαριάδη προσωπικά, που τις
συμπυκνώσαμε στο τρίπτυχο «αγάπα το κελί σου, τρώε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ».
Ο σύντροφος Γραμματέας επεδίωκε να μείνουμε ψυχολογικά και σωματικά υγιείς, ενώ
ιδιαίτερη σημασία έδινε στη μόρφωση, που θα ήταν απαραίτητη στη νέα κοινωνία, για
την οποία αγωνιζόμαστε» και συνεχίζει «Αυτές οι γνώσεις ομορφαίνουν τα χρόνια μετά
την συνταξιοδότησή μου… με συγγραφή μελετών» και βιβλίων.
Στα μετεμφυλιακά χρόνια ζει, εργάζεται και παλεύει στην Αθήνα, όπου παντρεύτηκε
και απέκτησε οικογένεια. Μετά την μεταπολίτευση δραστηριοποιείται στο Πολιτιστικό
Σύλλογο Πλάκας «ο Παρθενώνας» όπου διατέλεσε για 20 χρόνια πρόεδρος.
Μετά το 2003 διαμένει στο χωριό Σκορτσινού Αρκαδίας από όπου καταγόταν η
γυναίκα του Ελένη, με συνεχή δράση στο πολιτιστικό σύλλογο του χωριού.
Επιμελείται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο έκθεμα του Λαογραφικού Μουσείου που ιδρύθηκε στις πηγές του Ευρώτα ποταμού, για τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής.
Παράλληλα σαν ιστορικός – ερευνητής – συγγραφέας εμβαθύνει σε ζητήματα
ιστορίας και καταγωγής των Αρκάδων και των αρχαίων Ελλήνων, σε πολιτιστικές –
πολισμικές δράσεις και μελέτες με ανάλογες εκδόσεις.
Ο σ. Μαρίνος είχε πλήρη διαύγεια μέχρι τη τελευταία του στιγμή είχε ακλόνητη
πίστη στο Κόμμα και στο δίκιο του λαού, διαπαιδαγωγούσε με τη στάση του.
Το 2018 προσέφερε στο αρχείο του Κόμματος πολύτιμα στοιχεία από την
μακρόχρονη αγωνιστική του πορεία, όπως η φωτογραφία, που μαζί με άλλους
στρατιώτες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κεμπέιτ στο Σουδάν το 1944, σχημάτισαν με
τα κορμιά τους τα αρχικά ΚΚΕ.
Το Σεπτέμβρη του 2020 εμπνευσμένος από την ανέγερση του μνημείου του
Κόμματος στη Μακρόνησο, έγραψε το πιο κάτω ποίημα στη μνήμη του ναυτεργάτη
κομμουνιστή Μήτσου Τατάκη που ήταν συγκρατούμενοι στις ΣΦΑ Μακρονήσου.
Του ήρωα του Κόμματος που έζησε το μαρτύριο της ορθοστασίας για 33 μέρες, αφήνοντας
τη ζωή του στο ξερονήσι, μετά από φρικτά βασανιστήρια.
Εκεί που οι γενναίοι ξαποσταίνουν
Δεν θέλησες σαν ίσκιος να περάσεις,
δεν ήθελες μέσα σε δάση παρθένα να χαθείς.
Με τους ανθρώπους πλάι σου ονειρευόσουν
να γεράσεις,
μπροστάρης στη ζωή τους να σταθείς.
Ακόμη κι αν σε πρόδιναν οι φίλοι,
και σ’ άφηναν στη μέση της στρατιάς
εσύ με το χαμόγελο στα χείλη
χωρίς σταματημό θα προχωράς,
για της Ιδέας την ψηλότερη κορφή,
με της καρδιάς τους χτύπους εμβατήριο.
Κι από ψηλά Νίκης χαιρετιστήριο
θα στείλεις, σε κείνους που σκυφτοί
θα μείνουν, συντριμμένοι, άβουλοι, μικροί
αφού δεν μπόρεσαν ποτέ ψηλά να φτάσουν,
εκεί που φτάνουν των Αγώνων μας οι νεκροί,
εκεί που οι γενναίοι τελικά θα ξαποστάσουν».
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
