Εκοιμήθη ο φιλόπατρις και αδωροδόκητος ιεροκήρυκας ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ. Μεγάλη Θρησκευτική, Εθνική και Πατριωτική απώλεια. Εκοιμήθη την 1η πρωινή της 16ης Μαΐου 2022 ο εκ της Δημητσάνης καταγόμενος Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης.
Ο εκδημήσας ήταν πανελληνίως γνωστός για τις γλυκύφθογγους ομιλίας του τόσο στον Ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος,όσο και της Πειραϊκής.
Υπήρξε ένας κληρικός με έμφυτη ρητορεία. Ένας ήρωας, όπωςτον ήθελαν να είναι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, «μύθων ρητήρ και πρηκτήρ έργων» (Ιλ. Ι 443), δηλαδή έξοχου στους λόγους και στις πράξεις.
Ένας έξοχος χειριστής του λόγου, γι΄ αυτό και έπειθε γι΄ αυτά που έλεγε στις χιλιάδες ακροατές του, όπως ήταν ο βασιλιάς της Πύλου Νέστωρ, «του και από γλώσσης μέλιτος γλυκίων ρέεν αυδή».
Ένας ομιλητής χωρίς να χειρονομεί, όταν σηκώνονταν να μιλήσει, αλλά να ίσταται ακίνητος κοιτάζοντας προς τα κάτω καρφώνοντας τα μάτια του στη γη, σαν τον Ομηρικό Οδυσσέα, (Ιλ .Γ 218), που «σκήπτρον δε ούτ΄ οπίσω ούτε προπρηνές ενώμα», δηλαδή το σκήπτρο ούτε πίσω ούτε εμπρός κινούσε.
Ένας Ελληνορθόδοξος κληρικός, με άριστη γνώση της Ιστορίας της Ελλάδας, της αρχαίας και της νεοελληνικής γλώσσας, που γνώριζε πώς να ζωντανεύει στις ομιλίες του και στα γραπτά του, πρόσωπα και γεγονότα, γι΄ αυτό και προκαλούσαν τον ενδιαφέρον των ακροατών και αναγνωστών του.
Ένας πειστικός και γλαφυρός ρήτορας, που συνάρπαζε και ενθουσίαζε όσους «ερχόντουσαν» κοντά του, γι΄ αυτό και μπορούσε να τους εποικοδομεί πνευματικά και ηθικά και κυρίως να τους εμπνέει πίστη στο Θεό, αγάπη στην Πατρίδα, ενισχύοντάς τους το Εθνικό και το Ελληνορθόδοξο φρόνημα.
Προσόν μεγάλο του, του Δημητσανίτη αυτού κληρικού, ήταν ότι μπορούσε να συλλαμβάνει στο μυαλό του όσα έπρεπε, και να έχει την ικανότητα να τα εξηγεί δεόντως στον κόσμο που τον άκουε. Κι ακόμα να είναι φιλόπατρις και αδωροδόκητος.
Να μη φοβάται δηλαδή εις το να ασκεί κριτική σ΄ αυτούς που αποκτούσαν αλαζονεία, και να τους υπενθυμίζει του Περικλή τα λόγια (Β 60) ότι «Όταν ένας ιδιώτης ευτυχεί ο ίδιος ως άτομο, αλλά η πατρίδα του καταστρέφεται, τότε καταστρέφεται κι αυτός ο ίδιος, όταν όμως δυστυχεί σε μια πατρίδα, που ευημερεί, τότε έχει πολλές ελπίδες να σωθεί κι αυτός».
Ενδιαφέροταν για το μέλλον των νέων μας, υπενθυμίζοντας στους κρατούντες την φράση του ιδίου του Περικλή, όπως την διέσωσε ο Αριστοτέλης (Ρητορ. 1.7) την οποία είπε σε κάποιο επιτάφιο λόγο του για τους νέους, που έπεσαν στον πόλεμο της Σάμου, «Την νεότητα εκ της πόλεως ανηρήσθαι, ώσπερ το έαρ εκ τουενιαυτού, ει εξαιρεθείη», δηλαδή το να χαθεί από την πόλη η νεολαία είναι σαν να φεύγει η άνοιξη από τον κύκλο της χρονιάς.
Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για όσα θα θέλαμε και για όσα πρέπει για τον π. ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, τον οξυγράφο αυτόν δημοσιογράφο και απαράμιλλο συγγραφέα πλήθους πολύτομων εκκλησιαστικών έργων, που το βιβλιόφιλο κοινό τα έχει κάνει ανάρπαστα.
Θα αναφέρουμε μόνο δύο εξ αυτών:
1. Στο ποιητικό αριστούργημα του Μεγάλου Υμνωδού της Εκκλησίας μας Ρωμανού. Ενός έργου 1300 σελίδων που, ο π. Ανανίας, μετέφρασε από το αρχαίο κείμενο στην νεοελληνική γλώσσα, όπου παράλληλα με το αρχαίο κείμενο, ο αναγνώστης μπορεί «να δρασκελίσει το κατώφλι του ποιητικού αυτού Μεγάρου και να μπη στα χρυσά του δώματα και ν΄ απολάψη τόσα καλά, που ξεχύνονται μέσα απ΄ αυτά του Ρωμανού τ΄ αριστουργήματα, που παινεύει με τέλειο τρόπο, με νέο ποιητικό ρυθμό και με ζωντανή γλώσσα της εποχής του τον Αφέντη το Χριστό, την Κυρά την Παναγιά και τους Αγίουςτης Εκκλησίας μας, και
2. Την Χρονογραφία του ιδρυτού της Μονής του Μεγάλου Αγρού στην Προποντίδα οσίου Θεοφάνους (760-818 μ.Χ), της οποίας την απόδοση στα Νέα Ελληνικά πραγματοποίησε ο ίδιος ο π. Ανανίας, όπως συνέβη και με του Ύμνους του Ρωμανού του Μελωδού. Από το πλήθος των συγγραμμάτων του π. Ανανία, περιοριζόμαστε στο να αναφέρουμε εν συντομία μερικά από τα γνωστά έργα του: Παπαδιαμαντικοί λόγοι (2002), Βυζαντινοί λόγοι (2004),το Κήρυγμα της Κυριακής (2004), Ρωμανού Μελωδού, Ύμνοι, 1300 σελίδων, απόδοση στα Νέα Ελληνικά (1997 α΄ έκδοση και 2007-2009 τριών τόμων), Λόγοι για τον Γρηγόριο τον Ε΄, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Κωστή Παλαμά, τον Γεώργιο Βιζυηνό,τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο Πορφύριο…
Στο συγγραφικό έργο του κρύβεται πραγματικά ο βηματισμός του Γένους μας, μέσα στις βαθύρριζες αρετές του, η ψυχική λεβεντιά του ταπεινού λαού μας, αλλά και η πίστη του, μέσα από την οποία οικοδομούσε τη ζωή του έχοντας ως πρότυπα τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη, αγκαλιασμένους με τον Τίμιο Σταυρό της θυσίας και της προσφοράς.
Τα δε κηρύγματά του ανέδιναν μίαν αμεσότητα, ένα λόγο ορθόδοξης πνοής και ποιότητας. Ήταν λόγοι απαλοί, λόγοι ελπίδας και θαλπωρής. Λόγοι δωρεάς, εις οσμή ευωδίας πνευματικής. Λόγοι που η αγάπη του για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μας διάνοιγε την οδό της ελπίδας και μας υποδείκνυε το δρόμο της εμμονής και της προσήλωσης σ΄ όσα η ιστορία μας επιτάσσει.
Ο π. Ανανίας Κουστένης υπήρξε ένας από τους μεγάλους Έλληνες Ορθοδόξους Κληρικούς, ισάξιος των μεγάλων ανδρών της ιδιαίτερής του πατρίδας, ένας υπερασπιστής των δικαιωμάτων των απλών ανθρώπων, ένας σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας μας, που είμεθα σίγουροι πως θα πρεσβεύει στην Αγία Τριάδα για την Ορθοδοξία, την Ελλάδα, για όλους αυτούς που συνωστίζονταν στο διαμερισμάκι του στην περιοχή των Εξαρχείων.
Η Εξόδιος Ακολουθία του έγινε τη Δευτέρα στις 1:00 στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Πετραλώνων και η ταφή του στο εκκλησάκι της Τιμίας Ζώνης, που ο ίδιος έκτισε στην ιδιαίτερή του πατρίδα, την Δημητσάνα, στην περιοχή Καρκαλούς.
Βασ. Σκολαρίκος
(*Πηγή: Kostas Lambros: Δημητσάνα | Ανοιχτό ζωντανό Μουσείο!)
