Εξήντα πέντε χρόνια μετά τη δημιουργία της απαράμιλλης ομορφιάς τεχνητής λίμνης του Λάδωνα κάτω από τους ορεινούς προορισμούς της Αρκαδίας και του Χελμού, όλοι οι παραλίμνιοι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση. Ο χωματόδρομος από τη θέση Κυράς – Γεφύρι προς Πουρναριά – Μουριά, μνημείο αδιαφορίας και εγκατάλειψης έχει στοιχειώσει.
Εννιά χρόνια η Περιφερειακή Αρχή Τατούλη – Γιαννακούρα δεν «βρήκε» τα χρήματα για να ασφαλτοστρώσει λιγότερο από χίλια μέτρα δρόμο.
Η νέα περιφερειακή Αρχή έχει και αυτή άλλες προτεραιότητες.
- Αντί να φτιάξουν τους δρόμους για να μπορούν να φθάσουν λεωφορεία στη λίμνη, (μέχρι τώρα είναι αδύνατη η προσέγγιση λεωφορείων από κάθε κατεύθυνση), για να μπορούν να αναπτυχθούν οργανωμένες εκδρομές από Σχολεία – ΚΑΠΗ- Συλλόγους κ.λπ.
- Αντί να βελτιώσουν και να ασφαλτοστρώσουν τον μόλις δώδεκα χιλιομέτρων δρόμο που συνδέει το Γεφύρι της Κυράς με την εθνική οδό Τρίπολη – Πάτρα (111) κοντά στο Θεόκτιστο.
- Αντί να πάρουν μέτρα ώστε η στάθμη των νερών της λίμνης να είναι κοντά στη μέγιστη κατά την θερινή περίοδο για να μην διαταράσσονται οι οικολογικές ισορροπίες και να μην βλέπουμε το απαράδεκτο φαινόμενο εκεί που τη μία μέρα είναι λίμνη την επόμενη να είναι στεριά, για να τολμήσει κανένας άνθρωπος να ασχοληθεί με μορφές ήπιας τουριστικής ανάπτυξης (ξενώνες – μονάδες εστίασης – παιχνίδια του νερού κ.λπ.).
Ξοδεύουν κοντά τρία εκατομμύρια ευρώ για ποδηλατοδρόμους για να κάνουν ποδηλατάδα οι γέροντες και για κιόσκια που θα σταλίζουν πρόβατα.
Οι λιγοστοί άνθρωποι που απέμειναν στα γύρο από τη λίμνη χωριά και οι πολλοί περισσότεροι που αγαπούν τη λίμνη πρέπει για το κρυμμένο διαμάντι της Αρκαδίας να απαιτήσουν έργα ουσίας και όχι έργα βιτρίνας.
