Αντίο Μίκη…
Ένας μεγάλος Έλληνας, από τους μεγαλύτερους που έζησαν ποτέ, σκέπασε και αγκάλιασε όλη την Ελλάδα με το έργο του. Θέλω να σταθώ στην ιδιαίτερη σχέση που είχε με την Τρίπολη, το βατραχάκι του όπως την αποκαλούσε σε συνεντεύξεις του, όπου το 1942, στην καρδιά της Κατοχής, με τους συμμαθητές του, δεκαπέντε είκοσι άτομα, όντας στην Εβδόμη Γυμνασίου, ερμήνευσε το Τροπάριο της “Κασσιανής”, στην Αγία-Βαρβάρα κάνοντας πρόβες, τις προηγούμενες μέρες, στο ναΐσκο του Νεομ. Δημήτριου, στο κέντρο της πόλης.
Την είχε στη καρδιά του την Τρίπολη ο Μίκης όπως και την Γορτυνία, τόπο εξορίας του κατά τη χούντα, και την τίμησε σε όλη του την διαδρομή. Το 1983 που επέστρεψε για να ακουστεί το τροπάριο της Κασσιανής στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Βασίλειου, το 1995 όπου γιόρτασε με μια μεγάλη συναυλία τα 70α γενέθλια του στο κλειστό γήπεδο Μπάσκετ, το 2016 στη μεγάλη συναυλία προς τιμήν του στη Πλατεία Άρεως. Ευχαριστούμε για όλα Μίκη. Καλό ταξίδι. Το Βατραχάκι σου σε χαιρετά
“Και σας ρωτάω: πώς πρέπει να ζήσουμε τα μετρημένα χρόνια μας; Πρέπει να τα γευτείς, να τα εξαντλήσεις. Πρέπει με τα μάτια να δεις ό,τι υπάρχει, με το στόμα σου να φας ό,τι υπάρχει, με τα χέρια να ψάξεις ό,τι υπάρχει. Αυτό είναι παγανισμός: η λατρεία του υπαρκτού και των αισθήσεων.”(από συνέντευξη στο περιοδικό Τέταρτο και στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, το 1985)
