1. Στό προηγούμενο μάθημά μας, ἀγαπητά παιδιά, λέγαμε ὅτι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποξενωθεῖ ἀπό τόν Θεό, τότε χαλοῦν καί οἱ ἀγαπητικές σχέσεις μεταξύ τους καί μεταξύ τῶν συγγενῶν τους ἀκόμη.
Ἔτσι εἴπαμε ὅτι ὁ Κάιν φόνευσε τόν ἀδελφό του τόν Ἄβελ. Τό εἶπε ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους: «Μήν φᾶτε ἀπό τό δένδρο αὐτό, γιατί θά πεθάνετε» (Γεν. 2,17). Ἔφαγαν καί πέθαναν! Συνέβηκε, λοιπόν, ὁ πρῶτος θάνατος στήν γῆ καί στήν συνέχεια πεθαίνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. «Καί ἀπέθανε», «καί ἀπέθανε», λέγει γιά τόν καθένα ἄνθρωπο ἀπό ἐδῶ καί κάτω ἡ Ἁγία Γραφή (βλ. Γεν. κεφ. 5). Καί καταλήγει στήν συνέχεια ὁ ἄνθρωπος στόν τάφο.
Ὅταν ἕνα ἄγαλμα, παιδιά, ραγίζει βαθειά καί δυνατά, αὐτό εἶναι δεῖγμα ὅτι θά ραγίσει καί θά συντριβεῖ ὅλο τό ἄγαλμα καί εἶναι ἔπειτα αὐτό γιά πέταμα. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, τό ὡραῖο αὐτό ἄγαλμα, ὁ ἄνθρωπος, ράγισε, συντρίφτηκε, δηλαδή, πεθαίνει καί τόν ρίχνουν στόν τάφο. Ἀλλά ἡ παντοδυναμία καί σοφία τοῦ Θεοῦ χρησιμοποιεῖ τόν τάφο γιά ἀνακαίνιση καί ξαναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου.
Γιατί, ἀκοῦστε: Ὅπως τό ραγισμένο ἄγαλμα δέν ξαναγίνεται ἐπικολλῶντας το μέ σελοτέϊπ καί ἄλλα κολλητικά, ἀλλά ὁ καλλιτέχνης τό βάζει σέ ἕνα λάκκο, σέ ἕνα μικρό καμίνι, καί ἐκεῖ τό λιώνει καί τό ξαναφτιάχνει καινούργιο, ὅπως ἦταν, καί μάλιστα καλύτερο ἀπό ὅ,τι ἦταν, ἔτσι καί ὁ Θεός: Χρησιμοποιεῖ τόν τάφο, ὅπου βάζουν τόν φθαρέντα – τόν πεθαμένο ἄνθρωπο, ὡς τό καμίνι τοῦ καλλιτέχνου καί ἀνασταίνει ἀπό ἐκεῖ τόν ἄνθρωπο. Γιατί, θά ἀναστηθοῦν κάποια μέρα – τήν Ἡμέρα ἐκείνη τήν μεγάλη τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ – θά ἀναστηθοῦν, λέγω, οἱ νεκροί. «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν», λέγουμε στό «Πιστεύω» μας.
2. Θά θυμᾶστε, παιδιά, πού εἴπαμε σέ προηγούμενο μάθημα, ὅτι ὑπῆρχαν δύο γενεές τῶν ἀνθρώπων, ἡ κακή γενεά καί ἡ καλή γενεά, πού ζοῦσε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Τό κακό ὅμως, τό μεγάλο κακό, πού μᾶς λέγει παρακάτω ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι ὅτι ἐμείχθησαν οἱ δύο αὐτές γενεές. Χάλασε δηλαδή τώρα καί ἡ καλή γενεά, γιατί οἱ ἄνδρες τους ἐπιθύμησαν νά κάνουν γάμους μέ τίς γυναῖκες τῆς ἄλλης γενεᾶς, τῆς κακῆς, καί ἔτσι ἡ ἁμαρτία τῆς ἀνθρωπότητας αὐξήθηκε. Καί ἀπό τόν γάμο αὐτό βγῆκαν τερατώδεις ἄνθρωποι, οἱ λεγόμενοι «Γίγαντες» (βλ. Γεν. κεφ. 6,1-4). Ἔτσι ἔγινε ὁ μεγάλος καί περίφημος κατακλυσμός, γιά τόν ὁποῖον ὁμιλοῦν οἱ παραδόσεις ὅλων τῶν λαῶν. Αὐτό σημαίνει τήν πραγματικότητα τοῦ κατακλυσμοῦ.
(Συνεχίζεται)
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Τηλ. 6976013647 (μόνο μηνύματα)
