ΕΓΚΛΗΜΑ Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΟ ΜΑΙΝΑΛΟΝ, ΤΟ ΛΥΚΑΙΟΝ ΚΑΙ ΤΗ ΓΟΡΤΥΝΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ΣΤΟ ΛΟΥΣΙΟ
Ο Σύλλογος Αρκάδων Ορειβατών Οικολόγων (ΣΑΟΟ), συμμετέχει ενεργά στην κινητοποίηση φορέων και πολιτών για τη ματαίωση του επαπειλούμενου «εγκλήματος» σε βάρος της ορεινής Αρκαδίας και ιδιαίτερα του Λύκαιου και του Μαινάλου. Δηλώνουμε ότι, καταρχήν, δεν είμαστε αντίθετοι με την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), που συμβάλλουν στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.
Ωστόσο, όπως δεν μπορούμε να πούμε «πουθενά», έτσι δεν μπορούμε να πούμε και «παντού»!
Το ορεινό συγκρότημα του Μαινάλου, στην ολότητά του, συνθέτει ένα από τα σπουδαιότερα οικολογικά, αισθητικά, ιστορικά και πολιτισμικά σύνολα της Ελλάδας.
Η δεσπόζουσα θέση του στο κέντρο της Πελοποννήσου το καθιστά κόμβο της χλωρίδας, της πανίδας και της ορνιθοπανίδας προς όλα τα γύρω ορεινά συγκροτήματα (Ερύμανθος, Χελμός, Ζήρεια, Αρτεμίσιο, Πάρνωνας, Ταΰγετος, Λύκαιο κ.λπ.).
Το Μαίναλο, το Λύκαιο, ο Λούσιος και η Αρκαδία, με το απαράμιλλο βουκολικό τοπίο τους, αποτελούν το παγκόσμιο σύμβολο του Αρκαδικού Ιδεώδους και το κατεξοχήν τοπόσημο του παγκόσμιου πολιτιστικού κινήματος του Αρκαδισμού. Επίσης, αναγνωρίζονται ως λίκνο της μεγάλης Επανάστασης του 1821 και των συνταρακτικών γεγονότων που καθόρισαν την αναγέννηση του ελληνικού έθνους και ταυτόχρονα επηρέασε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ιστορία.
Αυτά τα δεδομένα καθιστούν την εγκατάσταση των 54 στο νοτιοδυτικό Μαίναλο (Στεμνίτσα, Καρύταινα, Λυκόχια, Μανταίικα, Χρυσοβίτσι, Ραπούνι), και των 21 στις βόρειες απολήξεις του, συνολικά 75 αιολικών – βιομηχανικών τεράτων, πράξη απόλυτα ασύμβατη προς τη φυσιογνωμία του βουνού του Πανός.
Το ίδιο και ακόμα πιο άτοπη είναι η εγκατάσταση φραγμάτων και δύο υδροηλεκτρικών στο Λούσιο για μόλις 0,9 MW (Δημητσάνα, Ζάτουνα).
Ανάλογης έκτασης έγκλημα θα αποτελούσε και η έγκριση από τη ΡΑΕ των αιτήσεων για την εγκατάσταση 72 ανεμογεννητριών στο όρος Λύκαιο (το βουνό του Λυκάονα, γενάρχη των Αρκάδων) την αρχαιολογική κιβωτό της Αρκαδίας. (Επικούριος Απόλλων, Λυκόσουρα, ιερό – στάδιο – βωμός Λυκαίου Διός, Αλίφειρα, Φιγαλεία, Καρύταινα, φαράγγι Νέδας).
Η γειτνίαση του Μαινάλου με όλα τα αστικά κέντρα του Μοριά αλλά κυρίως την Αθήνα (2 περίπου ώρες), σε συνδυασμό με όλα τα προαναφερθέντα, το καθιστούν δημοφιλή προορισμό εναλλακτικών δραστηριοτήτων αναψυχής (ορειβασία, πεζοπορία, περιβαλλοντική εκπαίδευση, χιονοδρομία, ράφτινκ, καγιάκ, κάνυονιγκ, εκκλησιαστικός – προσκυνηματικός τουρισμός, αγροτουρισμός, οικοτουρισμός, ορεινή ποδηλασία, ορεινό τρέξιμο, αναρρίχηση, ορνιθοπαρατήρηση κ.λπ.).
Οι κορυφές του έχουν ενταχθεί στο δίκτυο οικοτόπων Corine και το ανατολικό τμήμα του
στο δίκτυο Natura 2000.
Για το Μαίναλο από το 2010 υπάρχει εγκεκριμένη από το ΥΠΕΧΩΔΕ ειδική περιβαλλοντική μελέτη (EΠM) με χαρακτηρισμό του ως «προστατευόμενη περιοχή οικοανάπτυξης». Είτε λόγω μικροπολιτικής, είτε λόγω αμέλειας δεν έχει εκδοθεί ακόμα σχετικό Προεδρικό Διάταγμα. Το φαράγγι του Λουσίου (οργανική περιοχή του Μαινάλου) είναι προστατευόμενος αρχαιολογικός χώρος ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους με την απόφαση του
Υπουργείου Πολιτισμού/ΑΡΧ/Β1/Φ30/ΧΩΡΟΙ37262/11208-8-1997-ΦΕΚ 761/828-8-1997, με επισκεψιμότητα εφάμιλλη προς το φαράγγι της Σαμαριάς. [Βλ. επίσης ΥΑ ΕΥΠΠΟ/ΓΔΑΚ/ΑΡΧΒ1Φ50/3980/248/11-1-2007 – ΦΕΚ29/ΑΑΠ/31-2007, ‘’Θεσμοθέτηση ζωνών Α’ και Β’ προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Λουσίου ποταμού, στη Γορτυνία Νομού
Αρκαδίας’’, ΥΑ ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Φ50/23588/1048/17-32009 – ΦΕΚ 132 ΑΑΠ/293-2009 ‘’Διόρθωση σφάλματος στις τοπογραφικές συνταγμένες των ζωνών Α’ και Β’ προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Λουσίου ποταμού, στη Γορτυνία, Νομού Αρκαδίας’’, σε συνδυασμό με το νόμο 3028/2002, άρθρο 10]. Βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση, οπτική σχέση και περιβαλλοντική αλληλεξάρτηση προς τις σχεδιαζόμενες 54 ανεμογεννήτριες.
Σε αυτό ακριβώς το νοτιοδυτικό τμήμα, (αλλά και στο απειλούμενο από τις 16 ανεμογεννήτριες στο κεντρικό Μαίναλο πάνω από τη Βυτίνα, για τις οποίες η ΡΑΕ, ως μη όφειλε, έδωσε άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας), εδώ και χρόνια συντελείται μια πραγματική οικοτοτουριστική κοσμογονία.
Με την αποφασιστική στήριξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και των Δήμων Τρίπολης και Γορτυνίας, έχει ήδη δημιουργηθεί ένα εξαιρετικό δίκτυο μονοπατιών ορεινής πεζοπορίας, μήκους 300 χιλιομέτρων, που περιλαμβάνει και το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε 4, κόσμημα και μαγνήτης για κάθε είδους φυσιολατρική δραστηριότητα.
Μάλιστα, ο γορτυνιακός του κλάδος, το «Mainalon Trail», μήκους 75 χιλιομέτρων, έχει από το 2015 πιστοποιηθεί από την ERA (European Ramblers Association – Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Πεζοπόρων με τρία εκατομμύρια μέλη) ως «Leading Quality Trail», το πρώτο στην Ελλάδα και το δέκατο στην Ευρώπη και μάλιστα με την
υψηλότερη βαθμολογία.
Υποδέχεται όχι μόνο μεγάλο όγκο Ελλήνων πεζοπόρων αλλά και χιλιάδες φυσιολάτρες από
όλο τον κόσμο.
Ο κατακερματισμός των οικοτόπων, η αλλαγή χρήσεων γης, η βιομηχανοποίηση και αστικοποίηση του βουνού, η ηχορύπανση, η κυκλοφορία οχημάτων και η εκτός σχεδίου δόμηση αποτελούν τους σπουδαιότερους παράγοντες υποβάθμισης του τοπίου και της βιοποικιλότητας.
Εξαιρετική τεκμηρίωση όλων αυτών μας προσφέρει η πρόσφατη επιστημονική μελέτη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. [Κατή Β., Κασσάρα Χ. 2021. Πρόταση χωροθέτησης χερσαίων Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενεργειας στην Ελλάδα για καθαρή ενέργεια χωρίς σημαντικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα. Εργαστήριο Διατήρησης Βιοποικιλότητας. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων].
Η ιδιάζουσα επιρροή των αιολικών στην αφύγρανση της ατμόσφαιρας με σοβαρές επιπτώσεις στο μικροκλίμα, δεν έχει μεν επαρκώς ερευνηθεί, αλλά πιθανολογείται ως σημαντική. Η απευκταία εγκατάσταση των αιολικών πυλώνων ύψους πλέον των 120 μέτρων μαζί με τα συνοδά έργα οδοποιίας και ηλεκτρομεταφοράς τους, θα δώσουν τη χαριστική βολή στη μοναδική ελπίδα της ορεινής Αρκαδίας για ανάπτυξη, βασισμένη στην οικοπεριήγηση.
Από ελκυστικό φυσιολατρικό προορισμό με ευδιάκριτη ταυτότητα, θα μετατρέψει την ορεινή Αρκαδία σε ένα αποκρουστικό και υποβαθμισμένο τοπίο.
Το ομορφότερο ελατοδάσος της χώρας μας θα μετεξελιχτεί σε ένα βιομηχανικό δάσος ανεμογεννητριών και, στη ροή του χρόνου, σε ένα φαραωνικό νεκροταφείο όρθιων πτωμάτων, μετά τη συμπλήρωση των 35 περίπου χρόνων της λειτουργικής τους ζωής. Το πολυδιαφημιζόμενο
brand name της «Μυθικής Πελοποννήσου» καταρρέει και η «Μυθική Αρκαδία», ευτελίζεται σε έναν σκουπιδότοπο αιολικών και μάλιστα με αυτοχειρία!
Ως γνωστόν, το Μαίναλο στο σύνολό του φιλοξενεί το πλέον εκτεταμένο και αντιπροσωπευτικό ελατοδάσος, με το ενδημικό της Ελλάδος είδος κεφαλληνιακή ελάτη (Abies Cephalonica).
Πρόκειται για ένα από τα πλέον παραγωγικά και αισθητικά δάση μας, που τα τοπικά δασαρχεία το διαχειρίζονται διαχρονικά με υποδειγματικό τρόπο. Επίσης στο δάσος αυτό παράγεται το εκλεκτότερο είδος μελιού της Ελλάδος, η περίφημη ΠΟΠ «βανίλια ελάτης Μαινάλου», που
βασίζεται στην απρόσκοπτη λειτουργία της μελισσοκομίας, στενά συνδεδεμένης με τους αδιατάρακτους οικοτόπους του βουνού.
Το ιδιαίτερα ευάλωτο (γεωγραφικά, γεωλογικά και κλιματικά) νοτιοδυτικό τμήμα του, που εποφθαλμιούν οι εταιρείες, υπέστη τον Αύγουστο του 2000 τρομερή οικολογική καταστροφή με τη μεγαλύτερη εξάλειψη ελατοδάσους στην ιστορία των δασικών πυρκαγιών.
Ολόκληρη σχεδόν η πυροσβεστική δύναμη της χώρας συνεπικουρούμενη από αμερικανικά και ρωσικά ιπτάμενα μέσα και οι κάτοικοι της περιοχής, έδωσαν τιτάνια μάχη αλλά δεν κατόρθωσαν να σώσουν 30.000 στρέμματα ελάτης, μαύρης πεύκης και πρίνου. Είκοσι έτη μετά, οι διασωθείσες συστάδες δάσους, οι πολύμοχθες και κοστοβόρες αναδασώσεις της πολιτείας, οι εθελοντικές δενδροφυτεύσεις των τοπικών φορέων, έχουν συμβάλει στην αργή αλλά σταθερή αναγέννηση της φύσης.
Κύριο μοχλό αυτής της ελπιδοφόρας πορείας αποτέλεσε η απαγόρευση του κυνηγιού και της βοσκής και η άμεση κήρυξή του ως αναδασωτέου, σύμφωνα με τα άρθρα 24 και 117 του Συντάγματος και των σχετικών δασικών νόμων.
Το χρήμα, ο μόχθος, ο χρόνος, η υπομονή και η ελπίδα των ανθρώπων δεν δικαιολογούν την άφρονα παράδοση του πληγωμένου βουνού, στον Αρμαγεδδώνα των αιολικών και στα χάσκοντα νταμάρια των δρόμων (πλάτους είκοσι μέτρων και μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων) που θα κατακερματίσουν τις πλαγιές και θα ισοπεδώσουν τις κορυφογραμμές του.
Οι κάτοικοι των χωριών και των πόλεών μας (Μεγαλόπολη, Καρύταινα, Στεμνίτσα, Ατσίχολος, Ελληνικό, Σύρνα, Ψάρι, Παλαμάρι, Παύλια, Λυκόχια, Βάγγου, Καράτουλα, Αραχαμίτα, Μανταίικα, Χρυσοβίτσι, Βυτίνα, Αλωνίσταινα, Ελάτη, Ροεινό, Πιάνα, Ζυγοβίστι, Δημητσάνα, Δαβιά, Τρίπολη, Νυμφασία, Βαλτεσινίκο, Μαγούλιανα, Λάστα, Δρακοβούνι, Θεόκτιστο, Αγρίδι, Πράσινο, Βλαχέρνα, Καμενίτσα, Λεβίδι κ.λπ.), δεν θα φορέσουμε μονάχοι μας τη θηλιά που θα μας στραγγαλίσει.
Ούτε είμαστε τόσο φτηνιάρηδες να ανταλλάξουμε την αξιοπρέπειά μας με τα 30 αργύρια των
«αντισταθμιστικών», το καρότο δηλαδή του 2% και των ελάχιστων θέσεων φυλάκων.
Η Μεγαλόπολη, βόρεια της οποίας δεσπόζει το Μαίναλο, έχει ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα ως το δεύτερο ενεργειακό κέντρο της χώρας. Η αντικατάσταση του λιγνίτη με φυσικό αέριο και η εγκατάσταση του γιγάντιου φωτοβολταϊκού πάρκου (500 περίπου MW προς το παρόν) στα νεκρά λιγνιτικά πεδία της, εκτοξεύει την ενεργειακή συνεισφορά της.
Η Τρίπολη και το κεντρικό αρκαδικό οροπέδιο, καθώς και το Βόρειο όρος, η Τσεμπερού, τα Βέρβενα, οι Βάρσες, ο Κτενιάς, ο Αχλαδόκαμπος, το Παρθένι, το Δραγούνι, το Λύρκειον, το Βαλτέτσι, είναι ασφυκτικά κυκλωμένα από αιολικά.
Μαζί με το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Λάδωνα και τα υπόλοιπα αιολικά και φωτοβολταϊκά που έχουν ήδη εγκατασταθεί στο νομό μας, καθώς επίσης και όλα όσα έχουν υποβάλει αιτήσεις μέχρι το Μάρτιο του 2020, η Αρκαδία έχει υπερκαλύψει το μερίδιο ΑΠΕ που της αναλογεί σε σχέση με τον πληθυσμό της, την επιβάρυνση του τοπίου της και τον οικοτουριστικό χαρακτήρα του μοντέλου ανάπτυξης που της ταιριάζει.
Η προαναφερθείσα μελέτη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων έδειξε ότι το Μάρτιο του 2020 η χώρα μας είχε καλύψει το 44% του εθνικού στόχου των ΑΠΕ και οι αιτήσεις που είχαν έως τότε υποβληθεί υπερκάλυπταν τον στόχο του 2020 κατά 11 φορές!!
O στόχος των ΑΠΕ για το 2030 υπερκαλύπτεται κατά 5 φορές και μόνο στη χερσαία έκταση της χώρας!! (βλ. πίνακα 1 της μελέτης).
Υπάρχει άραγε κάποιο όριο, είτε στην αφέλεια είτε στην κερδοσκοπία;;
Περαιτέρω εγκατάσταση αιολικών βιομηχανιών και μάλιστα σε τοποθεσίες ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και ιστορικής αξίας, (ενώ υπάρχουν ως προς αυτά δεκάδες περιοχές ήσσονος σημασίας), χωρίς τις αναγκαίες σταθμίσεις κόστους – οφέλους, είναι πράξη συνταγματικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά απαράδεκτη.
Ταυτόχρονα, παραβιάζει την αρχή της συναίνεσης των τοπικών κοινωνών και των φορέων που τις εκπροσωπούν.
Παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, της προφύλαξης και της πρόληψης, καθώς και ο νόμος 3827/2010 που κυρώνει την ευρωπαϊκή σύμβαση για το τοπίο. Η ευρωπαϊκή οδηγία 92/43/ΕΟΚ, παρότι ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο από το 1998, δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα κατά τον ορθό επιστημονικά τρόπο, ούτε στον (σχεδόν ανύπαρκτο) χωροταξικό
σχεδιασμό αναφορικά με τις περιοχές Natura, αλλά και ευρύτερα πέραν αυτών.
Δεν έχει, εξάλλου, εφαρμοστεί στην πράξη η αρχή της «δέουσας εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων», όχι βέβαια από ιδιώτες και όργανα της διοίκησης, αλλά από ανεξάρτητη Αρχή, που δεν εμπλέκεται σε επενδυτικά συμφέροντα, εν αντιθέσει με ό,τι συμβαίνει σε πολλές χώρες της ΕΕ.
Η πρόσφατη καταδίκη – κόλαφος της Ελλάδας στην υπόθεση της πλημμελούς προστασίας του
Κυπαρισσιακού κόλπου από το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) σχετικά με τις επιπτώσεις της εκτός σχεδίου δόμησης, επικαλείται ακριβώς αυτή την αρχή (υπόθεση C-504/14 της 10/11/2016 (Κυπαρισσιακός κόλπος) και υπόθεση C- 849/19 της 17/12/2020 (διατήρηση φυσικών οικοτόπων και άγριας πανίδας – χλωρίδας).
Μια σημαντική παράμετρος, που δεν έχει απασχολήσει επαρκώς την πολιτεία και την κοινωνία, είναι εκείνη της περιβαλλοντικής αποκατάστασης που δήθεν εξασφαλίζεται με τις ψευδεπίγραφες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), τις οποίες συντάσσουν οι εταιρείες κατά το δοκούν. Μελέτες κατευθυνόμενες, στοχευμένες, αόριστες, φωτοκόπιες και κυριολεκτικά ανεφάρμοστες.
Ένα αυθαίρετο κτίσμα μπορείς να το κατεδαφίσεις.
Ένα λατομείο μπορείς κουτσά – στραβά να το καλύψεις.
Έναν σκουπιδότοπο σχετικά εύκολα να τον αποκαταστήσεις.
Μπορείς να προστατεύσεις την πανίδα, ως προς τη θήρα, με βραχυχρόνια περιοριστικά μέτρα.
Μπορείς, επίσης, να επανεισαγάγεις απειλούμενα είδη.
Ένα καμένο δάσος μπορεί να επανακάμψει με τις κατάλληλες διοικητικές πράξεις αναδάσωσης.
Η πολιτεία μπορεί να λάβει περιοριστικά μέτρα για τη διασπορά της εκτός σχεδίου δόμησης.
Και όλα αυτά με σχετικά λογικό κόστος. Ωστόσο, υπάρχει έστω και ένας λογικός άνθρωπος που να θεωρεί τεχνικά εφικτή και οικονομικά δυνατή, την αποκατάσταση του περιβάλλοντος στη φάση της εγκατάστασης;;; Πολύ περισσότερο μάλιστα στη φάση της υποτιθεμένης απόσυρσης των 20.000 και πλέον γιγάντιων αιολικών που σαν καρκίνωμα θα πνίξουν τη χώρα;;;;;
Υπάρχει έστω ένα μικρό παιδί που αληθινά να πιστεύει στην αποκατάσταση του φυσικού εδαφικού ανάγλυφου από τα χιλιάδες χιλιόμετρα «μέγα – δρόμων», που εκτός των εκατομμυρίων κυβικών από μπάζα εκσκαφής, αποτελούν τις κερκόπορτες της λαθροθηρίας, της καταπάτησης δημόσιας γης και της άναρχης οικιστικής επέκτασης;;;;
Δυστυχώς, τα σάπια σκέλεθρα μιας απέραντης ατσάλινης χωματερής και τα νταμάρια μιας αχανούς οδοποιίας, θα χάσκουν αέναα στο νεκροταφείο της ελληνικής γης.
Πρόκειται για ένα ακόμα μνημείο αφροσύνης, καρφί στα μάτια και στις καρδιές μας.
__________ . ___________________ . _____
Καλούμε το κεντρικό κράτος και τη ΡΑΕ να μην κάνουν δεκτές τις αιτήσεις των εταιρειών που θα μετατρέψουν το Μαίναλο και το Λύκαιον σε κόλαση.
Χαιρετίζουμε τα Δημοτικά Συμβούλια Μεγαλόπολης, Γορτυνίας και Τρίπολης, το Περιφερειακό Συμβούλιο της Περιφέρειας Πελοποννήσου, που με ομόφωνες αποφάσεις τους (25,26,27/01/2021) απορρίπτουν τιςσυγκεκριμένες αιτήσεις. Επίσης χαιρετίζουμε τις ομόφωνες αποφάσεις των Επιμελητηρίων, της Ένωσης Ξενοδόχων και όλων των φορέων της Αρκαδίας για την απόρριψη των ως άνω επίδικων αιτήσεων.
Ταυτόχρονα τους καλούμε να υποστηρίξουμε έμπρακτα το μοντέλο της ήπιας οικοτουριστικής ανάπτυξης και της διατήρησης του τοπίου, που αποτελεί διαχρονικά κοινή μας προτεραιότητα. Να υποβάλουν επίσης στη ΡΑΕ μέχρι 29/01/2021 άρτιο φάκελο αντιρρήσεων.
Καλούμε τη Διεύθυνση Δασών Αρκαδίας και τα κατά τόπους Δασαρχεία να εκφράσουν την επιστημονική θέση τους και τις ενδεχόμενες ενστάσεις και παρατηρήσεις τους.
Καλούμε τη, νεοσυσταθείσα, Μονάδα Διαχείρισης Προστατευόμενης Περιοχής Βόρειας Πελοποννήσου, στην οποία υπάγεται πλέον το Μαίναλο, να διαδραματίσει τον δικό της θεσμικό ρόλο και να μην μείνει άφωνη μπροστά στο περιβαλλοντικό έγκλημα που απειλεί την ορεινή Αρκαδία και το φαράγγι του Λουσίου.
Καλούμε την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης (ΕΟΟΑ) και τους ορειβατικούς και φυσιολατρικούς συλλόγους της χώρας μας να στηρίξουν τον αγώνα μας, υποβάλλοντας προς τη ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) άρτιες και εμπρόθεσμες αντιρρήσεις.
Καλούμε την Περιφέρεια Πελοποννήσου, τους Δήμους Τρίπολης, Γορτυνίας και Μεγαλόπολης, τη Μονάδα Διαχείρισης Προστατευόμενης Περιοχής Βόρειας Πελοποννήσου (Φορέας Διαχείρισης Μαινάλου) και τους τοπικούς φορείς να ενεργοποιήσουμε, να εμπλουτίσουμε και να επικαιροποιήσουμε την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη του Μαινάλου (ΕΠΜ). Η ανακήρυξή του με Π.Δ. σε Οικολογικό Πάρκο θα το θωρακήσει από την ανεξέλεγκτη διασπορά των αιολικών και της δόμησης εκτός σχεδίου, που ως καρκίνωμα απειλούν με εξάλειψη την αρκαδική φύση.
Ταυτόχρονα, θα τεθούν και σαφείς κανόνες χωροθέτησης επενδύσεων, συμβατών με την ουσιαστική περιβαλλοντική προστασία.
Επίσης να συνεργαστούμε δημιουργικά για την ευρύτερη θέσπιση ενός λελογισμένου ειδικού χωροταξικού σχεδίου για τις ΑΠΕ, που θα ανακόψει την ασυδοσία της άναρχης, ατελέσφορης και καθολικής διασποράς τους, εξαιρώντας με σαφήνεια συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδος ιδιαίτερης φυσικής, ιστορικής και πολιτισμικής αξίας.
ΣΗΜΕΡΑ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!
Τρίπολη, 25/01/2021
Το Δ.Σ του ΣΑΟΟ