Το περιεχόμενο της κυοφορούμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας για τα εργασιακά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Αποτελεί τη συνέχεια και εντάσσεται στη σειρά των ψηφισθέντων ρυθμίσεων της «μνημονιακής» περιόδου και της πρώτης φάσης της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης
Θεσμοθετείται η εργασιακή ζούγκλα, αφού βασικοί παράγοντες καθορισμού της αμοιβής και των λοιπών όρων εργασίας αναγορεύονται η ατομική σύμβαση εργασίας και το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη και υπονομεύεται η υπόσταση των συνδικάτων, των συνδικαλιστικών
ελευθεριών και του δικαιώματος στην απεργία
Το σχέδιο της νεοδεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ως βάση την ευέλικτη και φθηνή εργασία.
Πρόκειται για ένα σχέδιο που είναι ταυτόχρονα κοινωνικά άδικο και οικονομικά αναποτελεσματικό
Στον αντίποδα, το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για την κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση στηρίζεται στην αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος προς την κατεύθυνση της προστασίας της «εργασίας» και της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων
Στο πλαίσιο της διαδικτυακής εκδήλωσης των ΟΜ Βόρειας και Νότιας Κυνουρίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για το κυοφορούμενο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, ο βουλευτής Αρκαδίας Γιώργος Παπαηλιού παρενέβη, αναφέροντας, μεταξύ των άλλων τα εξής :
Οι εργασιακές σχέσεις αποτελούν πεδίο ανταγωνισμού, σύγκρουσης αλλά και σύνθεσης των αντιτιθεμένων συμφερόντων που εμπλέκονται σ΄ αυτές. Η αντιπαράθεση των εργαζομένων και της εργοδοτικής πλευράς αποτελεί το στοιχείο που επικαθορίζει και προσδιορίζει την ταξική ισορροπία στο περιβάλλον του εκάστοτε οικονομικο-κοινωνικού συστήματος.
Η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και η επιβολή των «μνημονίων» άνοιξαν το δρόμο για την ανατροπή του κοινωνικού συμβολαίου που ίσχυε στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.
Η έξοδος από τα «μνημόνια», τον Αύγουστο 2018, ήταν η αφετηρία για την ανάκτηση του χαμένου εδάφους και κυρίως για την ανάληψη πρωτοβουλιών και την προώθηση ενεργειών, με σκοπό η «εργασία» να τοποθετηθεί στο βάθρο της κοινωνικά δίκαιης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Όμως στη συνέχεια ενέσκηψε η πανδημία της νεοδεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη και ακολούθησε η υγειονομική πανδημία, η οποία αποτέλεσε το πρόσχημα για την ολοκλήρωση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί εξ αρχής την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την ανατροπή της (όποιας) ισορροπίας εις βάρος του κόσμου της «εργασίας» και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.
Ειδικότερα, οι σχετικές κυβερνητικές νομοθετικές πρωτοβουλίες αποσκοπούν στην ακύρωση της αρχικής, βασικής αποστολής του εργατικού δικαίου, δηλαδή του προστατευτικού χαρακτήρα του, ο οποίος αποτελεί και την κυρίαρχη διάστασή του.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποδόμησης του προστατευτικού εργατικού δικαίου είναι η περαιτέρω ενίσχυση των ελαστικών μορφών εργασίας, η αλλαγή επί τα χείρω για τους εργαζόμενους ρυθμίσεων που αφορούν στο ύψος της αμοιβής, στο χρόνο εργασίας, στο δίκαιο των απολύσεων κλπ.
Επιπλέον επιχειρείται η υποβάθμιση-η κατάργηση του συλλογικού χαρακτήρα των εργασιακών σχέσεων και η επαναφορά τους στο επίπεδο των απλών ανταλλακτικών σχέσεων, με την κυριαρχία της ατομικής σύμβασης εργασίας.
Η υποχώρηση του συλλογικού έναντι του ατομικού εργατικού δικαίου αντανακλάται στην υποβάθμιση-στην κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας, των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και εν τέλει των συλλογικών συμβάσεως εργασίας, που επανέρχονταν βαθμιαία μετά την έξοδο από τα «μνημόνια».
Σε αυτό το πλαίσιο, το περιεχόμενο της κυοφορούμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας για τα εργασιακά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Αποτελεί τη συνέχεια και εντάσσεται στη σειρά των ψηφισθέντων ρυθμίσεων της «μνημονιακής» περιόδου και της πρώτης φάσης της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης.
Μέσω αυτής (της κυοφορούμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας) θεσμοθετείται η εργασιακή ζούγκλα, αφού βασικοί παράγοντες καθορισμού της αμοιβής και των λοιπών όρων εργασίας αναγορεύονται η ατομική σύμβαση εργασίας και το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη και υπονομεύεται η υπόσταση των συνδικάτων, των συνδικαλιστικών ελευθεριών και του δικαιώματος στην απεργία.
Αυτό το σχέδιο της νεοδεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη, που στηρίζεται στην «έκθεση Πισσαρίδη», έχει ως βάση την ευέλικτη και φθηνή εργασία.
Πρόκειται για ένα σχέδιο που είναι ταυτόχρονα κοινωνικά άδικο και οικονομικά αναποτελεσματικό.
Στον αντίποδα, το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για την κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση στηρίζεται στην αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος προς την κατεύθυνση της προστασίας της «εργασίας» και της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων. Η στήριξη της «εργασίας», η διαμόρφωση υγιών εργασιακών σχέσεων και η δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα αποτελούν, εκτός από ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, και μακροπρόθεσμη προϋπόθεση για βιώσιμη ανάπτυξη.