“Ο ζωντανός θάνατος του χωρισμού”
Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη πένθος; Είναι φυσικό επόμενο για την ανθρώπινη φύση να σκεφτεί έναν απώτερο και βαθύ φόβο: Το πένθος που έρχεται από το φυσικό θάνατο ενός ατόμου.
Τι συμβαίνει όμως όταν χάνεις ένα άτομο χωρίς αυτό να πεθαίνει; Έτσι στην κατηγορία του πένθους προστίθεται ο χωρισμός. Έχουμε την τάση να δίνουμε περισσότερη σημασία σε χωρισμούς που έχουν έρθει μετά από μακροχρόνιες σχέσεις. Αυτός ο χωρισμός φέρει μαζί του πολλές αναμνήσεις και κοινές στιγμές και ανεξάρτητα με το ποιος είναι αυτός που τον αποφάσισε (αν είναι μονόπλευρη απόφαση) δε σημαίνει πως δε θα βιώσει την απώλεια. Παράλληλα, και ο χωρισμός μετά από μια σύντομη σχέση μπορεί να είναι εξίσου επίπονος. Εκεί δεν πενθείς τα χρόνια κοινής πορείας και αναμνήσεων αλλά τα πράγματα που έμειναν ανολοκλήρωτα.
Τα στάδια του χωρισμού ταυτίζονται με τα στάδια του πένθους: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, θλίψη και αποδοχή. Δυστυχώς ή ευτυχώς σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν πρόκειται για μια γραμμική πορεία πραγμάτων που οδηγεί στη λύτρωση. Κανείς δεν μπορεί ούτε να προβλέψει ούτε να εγγυηθεί το πότε θα ξεκινήσει το «πένθος του χωρισμού», το πόσο θα διαρκέσει και το τι μορφή θα πάρει. Όλα αυτά εξαρτώνται από παράγοντες όπως, τα ατομικά χαρακτηριστικά των ατόμων, από τις προσδοκίες που είχαν για τη σχέση, από το πώς βίωναν αυτή τη σχέση και από τη σχέση που έχουν με τον εαυτό τους. “Ο ζωντανός θάνατος του χωρισμού”
Σημαντικό κομμάτι στην απώλεια είναι το πώς θα μπορέσεις να διαχειριστείς τη μοναξιά. Όταν χτίζεις τη ζωή σου γύρω από έναν άνθρωπο είναι σα να σχεδιάζεις την καθημερινότητα μαζί του. Όταν αυτός ο άνθρωπος τελικά φύγει έχεις μείνει με ένα «πλάνο» που πια δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή. Η αλήθεια είναι πως φυσικά και μπορεί αλλά με μερικές μετατροπές. Η περίοδος μετά από έναν χωρισμό, μπορεί να αποτελέσει μια πολύτιμη ευκαιρία για αυτογνωσία, ανάπτυξη και ενδυνάμωση του εαυτού μας. Χωρίς περισπασμούς, μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, θέτοντας έτσι μια καλύτερη βάση στήριξης για μια νέα επερχόμενη σχέση που θα γνωρίζουμε καλύτερα τα όρια και τις ανάγκες μας. Επίσης, μπορεί να επιφέρει σημαντική ενίσχυση της κοινωνικής ζωής αφού πλέον οι προτεραιότητες για το άτομο είναι άλλες.
Η μοναξιά δεν είναι μόνο απουσία ανθρώπων, αλλά και έλλειψη ουσιαστικών συνδέσεων. Μπορεί να νιώθουμε μοναξιά ακόμα και όταν είμαστε περιστοιχισμένοι από ανθρώπους. “Ο ζωντανός θάνατος του χωρισμού”
Σε κάθε περίπτωση τα δυσάρεστα συναισθήματα, όσο επίπονα και να είναι, είναι και αναμενόμενα και τελικά βοηθητικά, για να βιώσουμε την απώλεια και να «μεγαλώσουμε» μέσα από αυτή. Είναι σημαντικό να επικοινωνούμε τα συναισθήματά μας σε ανθρώπους που νιώθουμε ασφάλεια. Αν αυτά γίνουν «αφόρητα», ένας ειδικός ψυχικής υγείας μπορεί να σε βοηθήσει να βγεις από την ομίχλη που υπάρχει μέσα σου. Καμία μοναξιά δεν είναι μεγαλύτερη από αυτή που έρχεται όταν χάνεις τον εαυτό σου.
Ψυχολόγος- Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
