Τήν Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ, 6 Ἰουνίου 2021, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κύνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος, λειτούργησε στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Βλαχοκερασιᾶς, ὅπου τέλεσε καί τήν εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ Διακόνου Γεωργίου Γκανᾶ.
Ὁ νέος Ἐφημέριος τῆς ἐνορίας, γεννήθηκε στήν Βλαχοκερασιά εἶναι ἔγγαμος καὶ πατέρας τριῶν τέκνων.
Στόν λόγο του, ὁ χειροτονούμενος δοξολόγησε τόν ἅγιο Θεό, πού τόν ἀξιώνει τῆς μεγάλης Χάριτος τῆς Ἱερωσύνης, εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο γιά τίς εὐεργεσίες καί τήν ἀγάπη του, τούς γεννήτορές του καί τά ἀδέλφια του, τή σύζυγο καί τά παιδιά τους καί ὅσους τόν στήριξαν στήν ἀπόφασή του να ἐνδυθεῖ τό τίμιο καί ἅγιο ράσο.
Ὁ χειροτονῶν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης στήν ἀντιφώνησή του, συμβούλευσε πατρικά τόν χειροτονούμενο καί τοῦ εὐχήθηκε νά τιμήσει τήν ἁγία Ἱερωσύνη, νά προοδεύει πνευματικά καί νά καταστεῖ ἄξιος ποιμένας καί λειτουργός τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Νά ἀγαπᾶ τόν Θεό, νά εἷναι φιλακόλουθος, νά σέβεται καί νά διακονεῖ τόν Λαό.
Χειροτονητήριος Λόγος π. Γεωργίου Γκανᾶ
Σεβασμιώτατε Ἄγιε Δέσποτα, Σεβαστοὶ Πατέρες, Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συγχωριανοί μου,
Μοῦ εἶναι πολὺ δύσκολον νὰ ἐκφράσω αὐτὴν τὴν ἀνεπανάληπτον στιγμὴν τὰ συναισθήματα ποὺ πλημμυρίζουν τὴν ψυχήν μου, διότι κατὰ τὴν εὔσημον καὶ «φρικτὴν» ταύτην ὥραν, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, διὰ τῶν σεπτῶν σας, Σεβασμιώτατε, χειρῶν, μὲ εἰσάγει εἰς τὸν δεύτερον βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης, τὸν βαθμὸν τοῦ πρεσβυτέρου.
Εὐχαριστίας καὶ δοξολογίας ἀναπέμπω πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον καὶ Θεὸν ἡμῶν, διότι «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσίν μου» καὶ «πιστόν με ἡγήσατο», διὰ νὰ ἀναδεχθῶ σήμερον τὸ θεῖον καὶ ὑψηλὸν τοῦτο Μυστήριον καὶ νὰ ἀναδειχθῶ εἰς τὸ μέγα τῆς Ἱερωσύνης ὑπούργημα. Κατὰ τὴν Διακονίαν μου πλησίον σας, ἀλλά καί στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως εἶχον τὴν εὐτυχίαν νὰ διδαχθῶ πολλά· συνειδητοποίησα ἔτι περισσότερον τοὺς κινδύνους καὶ τὰς δυσκολίας, τὰς ὁποίας θ᾿ ἀντιμετωπίσω.
Καὶ ἀντελήφθην πλήρως, ὅτι ἡ ὁδός, τὴν ὁποίαν ἐπέλεξα εἶναι ἡ «τεθλιμμένη» καὶ πλήρης ἀκανθῶν καὶ μόχθων. Εἶναι ἡ δυσκολωτέρα ὁδός, ἡ ὁποία ὅμως εἶναι καὶ ἡ μόνη ὁδός, ἡ ὑποδειχθεῖσα ὑπὸ τοῦ Κυρίου. Ἔχω συναίσθησιν, ὅτι καλοῦμαι σήμερα νὰ γίνω «Θεοῦ συνεργός», διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ὄχι διὰ τὴν ἀρετήν μου καὶ τὴν δικαιοσύνην μου, ἀλλὰ διὰ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Του καὶ τὴν ἀσύλληπτον συγκατάβασίν Του πρὸς ἐμέ, καὶ νὰ διαχειρίζωμαι τὴν χάριν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καὶ νὰ ἐξαγγέλλω τὸν θεῖον λόγον Του, διὰ νὰ προσφέρω μὲ τὸν ἔργον μου αὐτὸ τὴν λυτρωτικήν Του δωρεὰν εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς ἐνθαῤῥύνω, νὰ δέχωνται αὐτὴν τὴν μετὰ χαρᾶς γενομένην προσφορά μου καὶ νὰ ζοῦν ἐν εὐγνωμοσύνῃ πρὸς τὸν Λυτρωτὴν Κύριον, ὁδεύοντες τὴν ὁδὸν τῆς λυτρώσεως.
Καλοῦμαι σήμερον νὰ ὑπηρετήσω ἐπαξίως τὸν Κύριον καί τήν ἐνορία τοῦ χωριοῦ μου τήν Βλαχοκερασιά, διὰ τοῦ δευτέρου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης, ἐν ταπεινοφροσύνῃ καὶ ζήλῳ ἱερῷ, διὰ νὰ ἔχω πλουσίαν Του τὴν συμπᾶράστασιν, ὥστε νὰ ἀποβῶ τίμιος ἐργάτης Του καὶ «ἄξιος ἐν πᾶσιν», ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Σεβασμιώτατε, Ἂν καὶ γνωρίζω καλῶς, ὅτι ἡ ψυχή σας ἀποποιεῖται τὸν λιβανωτὸν τῶν ἐπαίνων, ὅμως ἐπιτρέψατέ μου, μετὰ θάῤῥους, νὰ ὁμολογήσω τὴν ἀγάπην καὶ τὴν στοργὴν ποὺ μοῦ δείξατε, ἡ ὁποία μόνον μὲ τὴν πατρικὴν δύναται νὰ συγκριθῇ. Ἀπὸ τότε ποὺ σᾶς ἐγνώρισα ἐδῶ καί τέσσερα χρόνια καὶ μοῦ ἐδώσατε τὰς πατρικὰς εὐχὰς καὶ συμβουλάς σας, ἀλλά καί ἀπό τὸν καιρὸν ποὺ μὲ εἰσαγάγατε εἰς τὰς τάξεις τοῦ κλήρου, κατάλαβα νὰ ἀλλάζῃ ἡ ζωή μου.
Εἰς τὸ πρόσωπόν σας εὗρον τὸν Πατέρα, τὸν Διδάσκαλον, τόν ἀκούραστο ἐργάτη τῆς γῆς πού τόσο ἀγαπᾶτε, τὸν ἄνθρωπον μὲ τὴν καρδίαν γεμάτην καλωσύνην, τὸν κατ᾿ ἐξοχὴν Ποιμενάρχην.
Αἰσθάνομαι ἀκόμη ὑποχρέωσιν, κατὰ τὴν παροῦσαν πανίερον στιγμὴν τῆς ζωῆς μου, νὰ ἀπευθύνω δύο λόγια εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης εἰς ὅλα ἐκεῖνα τὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα, ἀπὸ τὴν γέννησίν μου μέχρι σήμερον, ἐστάθησαν δίπλα μου συμπαραστάται καὶ μὲ ἐβοήθησαν σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μου. Καὶ πρῶτον, βεβαίως, εὐχαριστῶ τοὺς γονεῖς μου, οἱ ὁποῖοι μοῦ χάρισαν, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν «τὸ ζῆν», ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ καὶ τὴν χριστιανικὴν διαπαιδαγώγησιν.
Ἐπιθυμῶ νὰ εὐχαριστήσω καὶ τοὺς ἱερεῖς ἐκείνους, μετὰ τῶν ὁποίων μέχρι τώρα διηκόνησα καὶ εἶχα τὴν εὐτυχίαν πλησίον τους νὰ ὑπηρετήσω τὸν Θεὸν εἰς τὰ πρῶτα αὐτὰ βήματα τῆς ἱερωσύνης μου.
Εἶναι δὲ οὗτοι, οἱ ἱερεῖς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τῆς Τριπόλεως καί τόν πάτερα Ἰωάννη ἐξαιρέτως ὡς πνευματικός μου πατέρας, ὁ ὁποῖος μέ βοήθησε καί θά εἶναι δίπλα μου ὅσο χρειαστεῖ ἀκόμα.
Στα πρόσωπά τους, εὗρον πολυτίμους ἐμπνευστὰς καὶ στοργικοὺς ἀδελφούς. Εἰς συμπλήρωσιν δὲ τῆς μέχρι τοῦδε πρὸς ἐμὲ στοργικῆς των αὐτῆς συμπεριφορᾶς, τώρα, ἐξαιτοῦμαι τὰς εὐχὰς καὶ προσευχάς των, διὰ νὰ διακονήσω τὸν Θεὸν ἐπιτυχῶς καὶ ἀπὸ τῆς νέας σκοπιᾶς, εἰς τὴν ὁποίαν ἡ ἀγάπη σας μὲ τοποθετεῖ.
Σεβασμιώτατε, Εὐχαριστίες ὀφείλω στή σύζυγό μου Ἑλένη τά εὐλογημένα παιδιά μου, τήν οἰκογένεια τῆς συζύγου μου, ἀπό τήν ὁποία ἐβλάστησε, καθώς καί ὅλους τους οἰκείους της. Τέλος, εὐχαριστῶ τόν βοηθό τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, Ἐπίσκοπο Τεγέας κ. Θεόκλητο, τούς ἁγίους πατέρες, Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρῖτες καί Αἰδεσιμωτάτους Πρεσβυτέρους, τόν Ἱεροψάλτη τῆς Ἐνορίας μας καθώς καί τούς συγχωριανούς μου.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, πού ἀπαρτίζετε τή σημερινή εὐχαριστιακή Σύναξη, σᾶς εὐχαριστῶ πού δέεσθε γιά τήν ἀναξιότητά μου τήν φοβερή αὐτή ὥρα.
Καὶ τώρα, Σεβασμιώτατε Δέσποτα, αἰσθανόμενος τὴν πτωχείαν μου, καὶ τὴν ἀσθένειάν μου ἀπέναντι εἰς τὸν Λυτρωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, παραδίδω ἀνεπιφυλάκτως τὸν ἑαυτόν μου εἰς τὸ πέλαγος τοῦ θείου ἐλέους καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριον νὰ μὲ ἐνδυναμώνῃ μὲ τὴν πανσθενουργὸν δύναμίν Του καὶ νὰ μοῦ παρέχῃ πάντοτε τὴν εὐτυχίαν νὰ εἶμαι ἐργάτης Του τίμιος, εὐσυνείδητος, πρόθυμος πάντοτε καὶ ἐν παντί, θαῤῥαλέος πρὸ τῶν ἀπαιτουμένων θυσιῶν, ὥστε νὰ διεξάγεται διὰ τῆς ἀναξιότητός μου, ὑπὸ τῆς παντοδυνάμου δεξιᾶς Του, τὸ ἔργον Του, τὸ ὁποῖον ἀποβλέπει εἰς τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον μου, διὰ τὸ τόσον σπουδαῖον καὶ μεγάλον ἔργον ποὺ ἀναλαμβάνω ὡς πρεσβύτερος, εἴθε ὁ Θεός, διὰ τῶν εὐχῶν σας, Σεβασμιώτατε, νὰ τὸ διατηρήσῃ μέχρι τέλους ἀμείωτον. Ἀμήν.
