(δημοσιευμένο στην εφ. Η ΑΥΓΗ, 04-06-2021)
Η σύγχρονη κλιματική κρίση απειλεί με την εμφάνιση της την ισορροπία των οικοσυστημάτων
και την αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με τα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος. Τα
ακραία καιρικά φαινόμενα πολλαπλασιάζονται, δημιουργώντας κίνδυνο για τις ζωές και τις
περιουσίες των ατόμων. Νέες ασθένειες εμφανίζονται και εξαπλώνονται ταχύτατα, λόγω και της
υπέρμετρης πίεσης που δέχεται η βιοποικιλότητα και των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών
διαβίωσης. Η περιβαλλοντική βαρβαρότητα, αποτελεί μια κατάσταση κατά την οποία οι ανάγκες
του κεφαλαίου ενεργούν με σκοπό το υπέρμετρο κέρδος, αδιαφορώντας για την κατασπατάληση
των περιβαλλοντικών πόρων και τη στέρηση τους από τις επόμενες γενεές (ΣΥΡΙΖΑ, 2020).
Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι ιδιοκτήτες, αλλά μέρος του φυσικού πλούτου του πλανήτη.
Η επιβίωση και η παραμονή τους επάνω στον πλανήτη, εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες, όπως η ποιότητα της ατμόσφαιρας και του νερού, οι τιμές της θερμοκρασίας και η ισορροπία στη διαβίωση όλων των υπόλοιπων ειδών και φυτών (Left, 2020). Μια σειρά από βλαπτικές για το περιβάλλον ενέργειες, που περιλαμβάνουν :
συνεχή καταστροφή του φυσικού πλούτου,
καταστροφή των ορεινών, θαλλάσιων και ποτάμιων οικοσυστημάτων,
υποβάθμιση της βιοποικιλότητας,
ατμοσφαιρική ρύπανση,
βιομηχανική εκμετάλλευση των ζώων εντείνουν την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειες αυτής στην απώλεια της ομαλής και υγιούς διαβίωσης των ανθρώπων επάνω στον πλανήτη.
Η κλιματική κρίση υποβαθμίζει εξαιρετικά το φυσικό περιβάλλον. Όμως ταυτόχρονα, θέτει σε
κρίση και το κυρίαρχο μοντέλο σχέσεων παραγωγής και διαχείρισης πόρων.
Η κλιματική κρίση τροφοδοτεί κοινωνικές αλλαγές και ανισότητες. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται ένας νέος όρος πρόσφυγα υπο την επίδραση των αλλαγών αυτών, αυτός του κλιματικού πρόσφυγα.
Αντίθετα, οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ για το 2030, περιέχουν το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης, σε αντίθεση με δημοσιονομικές πολιτικές λιτότητας και το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που προωθεί την άκρατη υπερεπιχειρηματικότητα με σπατάλη των φυσικών πόρων (Capital.gr, 2020).
Οι πολιτικές που ασκούνται από τις κυβερνήσεις, έχουν πάντα πρόσημο ως προς την
αποφυγή ή μη της κλιματικής κρίσης. Ορισμένες πολιτικές αδιαφορούν για την υπέρμετρη
κατανάλωση των φυσικών πορων, αρκεί να μεγιστοποιήσουν το κέρδος μέσω της
ελαχιστοποίησης του κόστους.
Άλλες όμως προοδευτικές πολιτικές, λαμβάνουν υπόψη την επίδραση των παραγωγικών δραστηριοτήτων στην κλιματική αλλαγή και υιοθετούν μη βλαβερές επιχειρηματικές πρακτικές για το περιβάλλον ή τη λήψη κατάλληλων αντισταθμιστικών μέτρων.
Στην περιοχή της Αρκαδίας, ενδεικτική της περιβαλλοντικής ρύπανσης και αλλοίωσης του
φυσικού τοπίου, είναι η προσπάθεια για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών που βρίσκεται σε
εξέλιξη. Η προσπάθεια αυτή αφορά στην εγκατάσταση 54 ανεμογεννητριών στο ορος Μαίναλο,
49 ανεμογεννητριών στα όρια Βυτίνας – Κλείτορος – Κοντοβάζαινας, 54 ανεμογεννητριών σε
τοποθεσίες κοντά στη Μεγαλόπολη και άλλων 72 στην περιοχή του Λυκαίου όρους.
Οι επεμβάσεις της εγκατάστασης των ανεμογεννητριών αυτών θα βλάψουν ανεπανόρθωτα τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Η ομορφιά της φύσης στις περιοχές αυτές θα μετατραπεί σε βιομηχανικό τοπίο παραγωγής ενέργειας.
Ο τουρισμός και η επισκεψιμότητα θα υποστούν εξαιρετική μείωση (Μπένος, 2021). Η ρύπανση του περιβάλλοντος και των υπογείων υδάτων, δημιουργεί μακροπρόθεσμα προβλήματα στην υγεία του πληθυσμού στις περιοχές που πλήττονται από αυτήν.
Στην εποχή μας, μια αναπτυξιακή πολιτική προσανατολισμένη στην προστασία του
περιβάλλοντος και στη διασφάλιση των συνθηκών που θα επιτρέψουν την ισορροπημένη
διαβίωση των ανθρώπων μέσα σε αυτό, αποτελεί το ζητούμενο μιας προοδευτικής
διακυβέρνησης.
Η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, ως αποτέλεσμα και των συνθηκών
αστυφυλίας του σημερινού αστικού περιβάλλοντος, θα οδηγήσει στο σχεδιασμό πόλεων με
ανθρώπινες συνθήκες για όσους διαβιούν σε αυτές. Η ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής
προκειμένου να διατηρηθεί η διακύμανση των θερμοκρασιών μέσα σε αποδεκτά όρια
προκειμένου να μη διαταραχθεί η περιβαλλοντική ισσοροπία, επίσης αποτελεί ζητούμενο
αποτελεσματικών προοδευτικών πολιτικών.
Η προστασία της βιοποικιλότητας θα δώσει τη δυνατότητα τα διάφορα είδη να αλληλεπιδρούν αποτελεσματικά, εμποδίζοντας την εμφάνιση δυσμενών συνθηκών που δύνανται να διαταράξουν την περιβαλλοντική ισσοροπία.
Συνοψίζοντας, η σύγχρονη περιβαλλοντική κρίση και η περιβαλλοντική βαρβαρότητα απειλούν
την ομαλή διαβίωση των ατόμων στο σύγχρονο περιβάλλον. Οι βλαπτικές για το περιβάλλον
ενέργειες εντείνουν την περιβαλλοντική αλλαγή και δυσχεραίνουν τη διαβίωση των ατόμων.
Οι δυσμενείς για το περιβάλλον αλόγιστες επενδύσεις, όπως οι αλόγιστες εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών, βλάπτουν το περιβάλλον και μακροπρόθεσμα το επίπεδο ζωής των ατόμων.
Τέλος, μια προοδευτική πολιτική προσανατολισμένη στην αποφυγή της κλιματικής αλλαγής και
της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των ατόμων και στην
αποφυγή της περιβαλλοντικής καταστροφής, ενισχύοντας το επίπεδο διαβίωσης των μελλοντικών
γενεών.
Γεώργιος Ι. Φαράντος
Ο Γ. Φαράντος είναι Συντονιστής της Οργάνωσης Μελών Δυτικού Τομέα Δήμου Τρίπολης του
ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης.
Πηγές
ΣΥΡΙΖΑ (2020, Ιούνιος, 04). Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την Παγκόσμια
Ημέρα Περιβάλλοντος.
Left (2020, Ιούνιος, 05). «Γη και Ελευθερία»: Η δυναμική συγκέντρωση στο Σύνταγμα με το
φακό του left.gr.
Μπένος, Π. (2021). Τα βουνά της Ελλάδας γεμίζουν ανεμογεννήτριες. Η Αρκαδική φύση
καταστρέφεται. Kalimera-arcadia.gr
Capital.gr (2020, Φεβρουάριος, 24). Για την κλιματική αλλαγή στο νέο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ
μίλησε ο Τσίπρας.
