Εκοιμήθη ο Ιερέας του Λεβιδίου και εφημέριος των Παμμεγίστων Ταξιαρχών
Ἐκοιμήθη ἐν Κύριῳ ὁ Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Λεβιδίου, Πρεσβύτερος Ἀριστείδης Ζάβος
Τήν 9-10-2020 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Λεβιδίου, Πρεσβύτερος Ἀριστείδης Ζάβος, σέ ἡλικία 59 ἐτῶν, ὕστερα ἀπό ἄνιση μάχη μέ τήν ἐπάρατη νόσο.
Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία αὐτοῦ θά τελεσθῇ τό Σάββατο 10-10-2020 στίς 1μ.μ. στόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Λεβιδίου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
Τό σκήνωμα τοῦ μεταστάντος θά εὑρίσκεται στόν ὡς ἄνω Ἱερό Ναό ἀπό ὥρας 8.00ης πρωϊνῆς, ὅπου θά τελεσθῇ Θεία Λειτουργία.
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα
τοῦ μακαριστοῦ πατρός Ἀριστείδη Ζάβου
Ὁ Ἱερεύς Ἀριστείδης Ζάβος, τοῦ Ἀλεξίου καί τῆς Φωτεινῆς, γεννήθηκε στό Λεβίδι Ἀρκαδίας τό ἔτος 1961. Ἦταν ἀπόφοιτος τριταξίου Γυμνασίου καί Ἐπαγγελματικῆς Σχολῆς Ἠλεκτρολόγων, ἐνῷ ὑπηρέτησε πρό τῆς χειροτονίας του ὡς Ἱεροψάλτης. Ἐνυμφεύθη τήν Αἰκατερίνη Ἡλιοπούλου τοῦ Θεοδώρου τό ἔτος 1985, μετά τῆς ὁποίας ἀπέκτησε ὀκτώ τέκνα, τόν Ἀλέξιο, τή Φωτεινή, τή Σοφία, τή Μαρία, τόν Θεόδωρο, τήν Ἀγγελική, τόν Ἰωάννη, καί τήν Ἀθανασία (1986-1997).
Χειροτονήθηκε ἀπό τόν μακαριστό Ἐπίσκοπο Ἡλιουπόλεως κυρό Θεόκλητο (Λέτσο) Διάκονος τήν 2α Φεβρουαρίου 1989 στόν Ἱερό Ναό Εὐαγγελιστρίας Νεστάνης Μαντινείας καί Πρεσβύτερος τήν 3η Φεβρουαρίου 1989 ἀπό τόν ἴδιο Ἀρχιερέα καί στόν ἴδιο Ἱερό Ναό.
Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας του ὑπηρέτησε ἀρχικάστόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Κανδήλας (15-2-1989) καί στή συνέχεια μετετέθη ὡς τακτικός Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Λεβιδίου (1-2-1990) μέχρι τῆς κοιμήσεώς του.
Ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ Σακελλαρίου ἀπό τόν Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τήν 7η Ἰανουαρίου 1997.
Κοινή ὁμολογία ὅλων τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοιγνώρισαν τόν μακαριστό Ἱερέα καί συνεργάστηκαν μαζί του, εἶναι ὅτι ἐπρόκειτο γιά ἕναν ξεχωριστό ἄνθρωπο, ὑπομονετικό, ἐργατικό καί φιλάνθρωπο, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε εἶχε στενοχωρήσει κάποιον καί ἀρκεῖτο μόνο στό νά εὐλογεῖ καί νά ἁγιάζει τόν Λαό τοῦ Θεοῦ καί τό ἐμπιστευθέν σέ αὐτόν ποίμνιο.
Εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας Κύριος ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή του «ἐν χώρᾳ ζώντων», «ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται», νά συνεχίσει νά λειτουργεῖ στό ὑπερουράνιο Θυσιαστήριο καί νά ἔχουμε ὅλοι τήν εὐχή του.
Στούς δέ οἰκείους του, τήν Πρεσβυτέρα καί τά εὐλογημένα παιδιά του, νά δίδει ὁ Θεός τήν ἄνωθεν παρηγορία, πού τόσο ἔχουν ἀνάγκη.
+ Ἱερεύς Ἰωάννης Σουρλίγγας
