Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις αλλαγές που επιχειρούνται και που σύμφωνα με ορισμένες απόψεις διακινδυνεύουν τη σταθερότητα του ασφαλιστικού συστήματος, όπως αυτό υφίσταται και λειτουργεί στην Ελλάδα.
Πίσω από κάθε επιχειρούμενη μεταρρύθμιση, καταρχήν υφίσταται η θεωρητική διαμάχη μεταξύ των υποστηρικτών των θεωριών που καθορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται τα ασφαλιστικά συστήματα.
Οι κατηγορίες των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης οπωσδήποτε εμφανίζουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Η εφαρμογή όμως του ασφαλιστικού συστήματος σε κάθε χώρα και η πορεία της εφαρμογής αυτών στο χρόνο, δημιουργεί ένα μονοσήμαντο σύστημα για κάθε χώρα.
Το σύστημα αυτό μπορεί να εμφανίζει ατέλειες και δυσκολίες που οφείλονται σε εξωγενείς παράγοντες, όπως η οικονομική κρίση, ή η διακινδύνευση των αποθεματικών των ταμείων, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα σε ορισμένες κυβερνήσεις να προβαίνουν σε πολιτικές εξαγγελίες οι οποίες είναι αμφιλεγόμενης εφαρμογής ως προς τη χρησιμότητα τους στη μακροημέρευση του συστήματος και στην εξασφάλιση ασφαλιστικής ευμάρειας στους ασφαλισμένους.
Με εκτίμηση,
Γεώργιος Ι. Φαράντος